wtorek, 19 marca, 2024
Strona domowa > Aktualności > Zdrowie kobiety > Mięśniaki macicy > Mięśniaki macicy – wywiad z ekspertem (część II)

Mięśniaki macicy – wywiad z ekspertem (część II)

Rozmowa z prof. dr hab. n. med. Grzegorzem Jakielem, ginekologiem, ekspertem programu „Zdrowa ONA”.

Panie Profesorze, jakie są główne objawy mięśniaków macicy?

Mięśniaki macicy mogą powstawać i rozwijać się bezobjawowo. Tak dzieje się w przypadku 15-20% pacjentek, które o tym, że mają mięśniaki macicy dowiadują się podczas rutynowego badania ginekologicznego lub badania USG. Natomiast, jeśli kobieta doświadcza już dolegliwości związanych z mięśniakami macicy, to ich rodzaj oraz nasilenie zależy w dużej mierze od wielkości i umiejscowienia guzów.

Najczęstszymi objawami są:

  • obfite i długie krwawienia miesiączkowe,
  • obfite, cuchnące upławy (głównie w przypadku zmian martwiczych lub zakażenia mięśniaka),
  • krwawienia między miesiączkami,
  • ból podbrzusza lub krzyża (także ból miednicy mniejszej),
  • ból podczas współżycia,
  • uczucie pełności w jamie brzusznej,
  • ucisk na pęcherz moczowy, który może powodować częstomocz, napadowe nietrzymanie moczu, zaleganie moczu i sprzyjać infekcjom układu moczowego,
  • ucisk ma odbytnicę – uporczywe zaparcia,
  • zniekształcenie kształtu brzucha przy dużych mięśniakach macicy,
  • problemy z zajściem w ciążę (ucisk mięśniaka na jajowód lub też zmiany w błonie śluzowej utrudniają lub uniemożliwiają zagnieżdżenie zarodka).

Jakie są metody diagnozowania mięśniaków macicy?

Większość mięśniaków macicy może być wykryta podczas badania ginekologicznego lub ultrasonograficznego (USG). Najwięcej danych w tym przypadku dostarcza USG transvaginalne (TV-USG). Kolejną metodą diagnostyczną jest histeroskopia, czyli wziernikowanie macicy. Pozwala ona precyzyjnie określić liczbę, wielkość i lokalizację mięśniaków mających kontakt z jamą macicy. Histeroskopia najczęściej przeprowadzana jest w przypadku podejrzenia mięśniaka podśluzówkowego. Lekarz wykonuje ją za pomocą specjalnego endoskopu (zwanego histeroskopem), który wprowadza do jamy macicy, a następnie wypełnia ją płynem lub gazem. Obraz z badania jest widoczny na monitorze, co  pozwala dokładnie obejrzeć poszczególne fragmenty jamy macicy. Do wykrywania mięśniaków macicy czasami wykorzystuje się również tomografię komputerową (TK), która dodatkowo pozwala uzyskać obraz narządów sąsiadujących z macicą. Metoda ta ma jednak pewne wady, ponieważ po pierwsze wiąże się z koniecznością napromieniowania, po drugie – obraz z badania nie jest wystarczającej rozdzielczości w odniesieniu do narządów rodnych. Badaniem, w którym lepiej niż w tomografii komputerowej można uwidocznić mięśniaki, jest rezonans magnetyczny (MRI) i zazwyczaj lekarz decyduje się na wykonanie go, gdy USG transvaginalne nie pozwala na jednoznaczne postawienie diagnozy.

Jak wygląda leczenie mięśniaków macicy?

Istnieje kilka metod leczenia mięśniaków macicy. Ich wybór zależy od umiejscowienia, rozmiaru i unaczynienia mięśniaka, a także od wieku pacjentki oraz chęci zachowania przez nią płodności. Stosowane są dwa rodzaje leczenia – farmakologiczne oraz zabiegowe.

Popularną formą terapii farmakologicznej jest terapia z wykorzystaniem octanu uliprystalu (UPA). Lek ten ma formę tabletki doustnej (jest to tzw. selektywny modulator receptora progesteronowego). Stosuje się go przede wszystkim w przedoperacyjnym leczeniu mięśniaków macicy w przypadku, gdy powodują one objawy od umiarkowanych do znacznie nasilonych. Octan uliprystalu w sposób odwracalny blokuje receptory progesteronu w tkankach docelowych (w tym w obrębie mięśniaka). Podczas 3-miesięcznej terapii wielkość mięśniaków ulega redukcji. U ponad 90% kobiet całkowicie ustępują krwawienia z macicy, często nawet po kilku dniach od rozpoczęcia leczenia. W okresie 6 miesięcy po zakończeniu leczenia tą substancją czynną, nie obserwuje się wzrostu mięśniaków macicy.

Terapia farmakologiczna może odbywać się także z wykorzystaniem analogów gonadoliberyny (GnRH). Lek ten wywołuje stan niedoboru estrogenów podobny jak w okresie menopauzy, czego efektem jest zmniejszenie wielkości mięśniaków oraz uciążliwych, obfitych krwawień miesięcznych i złagodzenie objawów bólowych. Efekt kontroli krwawienia nie jest jednak tak szybki, jak po zastosowaniu octanu uliprystalu i występuje po okresie ok. 30 dni od rozpoczęcia leczenia. Wadą tej metody jest też szybki, ponowny wzrost mięśniaków macicy po odstawieniu leków (praktycznie do takiej samej wielkości jak przed rozpoczęciem terapii) oraz w większości przypadków nawrót objawów choroby.

Natomiast wśród metod leczenia zabiegowego wyróżniamy:

  • Histerektomię, czyli operacyjne usunięcie macicy (klasyczne, laparoskopowe, lub drogą pochwową). W zależności od wielkości i umiejscowienia guzów może być ona częściowa, całkowita lub radykalna (w przypadku nowotworów złośliwych),
  • Operacje histeroskopowe, czyli ablacja lub resekcja, których celem jest częściowe lub całkowite usunięcie mięśniaka,
  • Miomektomię, czyli wyłuszczenie mięśniaków z zachowaniem macicy (nie pozbawia kobiety płodności),
  • Embolizację tętnic macicznych (UAE), czyli nieoperacyjną metodę usuwania mięśniaków podlegająca na wprowadzaniu do tętnic macicznych za pomocą cienkiego cewnika materiału embolizacyjnego.

One thought on “Mięśniaki macicy – wywiad z ekspertem (część II)

Dodaj komentarz